✍️ کاوه راستی – فعال محیط زیست بستک
▫️به گزارش هرمیزان به نقل از بستک نیوز ، پانزده سال از ثبت منطقه حفاظت‌شده پرزوئیه به‌عنوان تنها منطقه حفاظت‌شده شهرستان بستک می‌گذرد، اما این سرمایه طبیعی با مساحت ۱۲۳ هزار و ۹۳۷ هکتار همچنان بدون پاسگاه محیط‌بانی و نیروی مستقر رها شده است. چنین وضعیتی در کشور کم‌سابقه است؛ منطقه‌ای که روی کاغذ عنوان «حفاظت‌شده» دارد اما در عمل هیچ‌گونه حفاظتی از آن صورت نمی‌گیرد و روزبه‌روز در معرض تخریب و تعرض قرار دارد.
پرزوئیه در سال ۱۳۸۷ پیشنهاد و در تاریخ ۱۴ آذر ۱۳۸۹ بر اساس مصوبه شماره ۳۵۴ به‌طور رسمی به فهرست مناطق چهارگانه تحت پوشش سازمان حفاظت محیط زیست پیوست. این منطقه که میان دو استان هرمزگان و فارس گسترده است، بخش جنوبی آن در حوزه سیاسی شهرستان بستک از توابع هرمزگان و بخش شمالی در حوزه شهرستان لار از توابع استان فارس قرار دارد. با وجود اینکه بخش اعظم وسعت آن در محدوده شهرستان بستک واقع شده و مدیریت آن رسماً زیر نظر اداره کل محیط زیست هرمزگان و اداره محیط زیست بستک تعریف شده، طی ۱۵ سال گذشته هیچ اقدامی برای احداث پاسگاه یا استقرار نیرو در آن صورت نگرفته است.
پرزوئیه با ارتفاع بیش از ۲۲۰۰ متر از سطح دریا، مرتفع‌ترین رشته‌کوه شهرستان بستک به شمار می‌رود و کوه پردی با ارتفاع ۲۲۱۶ متر از بلندترین قله‌های این منطقه است. همچنین دشت‌های مهمی همچون دشت دهنگ و دشت فتویه در این محدوده قرار دارند. این منطقه تنها زیستگاه پوشش جنگلی ارزشمند اُرس یا همان سرو کوهی در شهرستان بستک است و از نظر پوشش گیاهی نیز به دلیل دامنه تغییرات زیاد ارتفاعی، تنوعی چشمگیر دارد که زمینه‌ساز شکل‌گیری تنوع زیستی منحصربه‌فردی شده است.
این زیستگاه مجموعه‌ای کم‌نظیر از گونه‌های جانوری را در خود جای داده است. جبیر، قوچ و میش، کل و بز، کفتار، روباه، خرگوش و گراز از جمله پستانداران آن هستند. در میان پرندگان نیز می‌توان به کرکس، قرقی، تیهو، کبک، بلبل خرما، کبوتر چاهی و شبگرد اشاره کرد. از میان همه گونه‌ها، قوچ مینیاتوری (لارستان) جایگاه ویژه‌ای دارد؛ چراکه شهرستان بستک در مرکز محدوده زیستی این گونه ارزشمند قرار گرفته و همین موضوع، قوچ مینیاتوری را به نماد حیات وحش شهرستان بدل ساخته است.
محدوده پرزوئیه از غرب به شرق از گردنه پاسخند در مسیر بستک ـ لار آغاز شده و تا حوالی چاه سرمه و دو راهی لار ـ بندرعباس امتداد می‌یابد و از جنوب به روستاهای گاوبری، بیسه و فاریاب سنگویه و از شمال به هرمودباغ کرمستج و هرمود عباسی محدود می‌شود.
با وجود همه این ظرفیت‌های طبیعی و ارزش‌های زیستی، نبود پاسگاه و نیروهای حفاظتی باعث شده تخلف و تخریب به امری روزمره در این منطقه تبدیل شود. طبیعتی که قرار بود «حفاظت‌شده» باشد، امروز بی‌دفاع در برابر تعرض قرار گرفته است. اینکه پس از پانزده سال از ثبت رسمی هنوز هیچ سازوکار اجرایی برای حفاظت از پرزوئیه وجود ندارد، پرسشی جدی پیش روی اداره کل محیط زیست هرمزگان قرار داده است؛ پرسشی که تاکنون پاسخی برای آن داده نشده و سکوت و بی‌عملی تنها واکنش دستگاه متولی بوده است.